Rosa en het scheetkussen.

Vandaag wordt Rosa 8 jaar en dat betekent dat er een gepast kado moet komen natuurlijk.
Dat brengt mij terug naar begin vorig jaar toen wij met de dames Anne en Rosa een dagje Amsterdam deden.
Eerst ff bij Nemo kijken en daarna 'shoppen'.
De twee hadden geld gekregen voor hun goede rapporten en dat brandde natuurlijk in hun zakken. Rosa was er al vrij snel uit maar Anne kon maar niet beslissen wat ze zou nemen.
Zo kwam het dat wij aan het einde van een lange dag terechtkwamen in een klein filiaal van Bart Smit.
Anne ging meteen met haar moeder naar boven om naar de posters en andere tiener gadgets te kijken. Rosa en ik bleven beneden.
Rosa doolde een beetje door de zaak met de gebruikelijke kreten 'oh die wil ik' of 'jaaaa, die ga ik voor Sinterklaas vragen' terwijl ik bleef stilstaan bij de computer games.
Na een tijdje zie ik dat een jonge van een jaar of zestien zijn vriend aantikt en wijst naar het midden van de zaak, ze schieten beide in de lach, een andere jonge die achter hun staat schiet ook in de lach. Langzaam draai ik mij om en zie ik een stuk of 5 scheetkussens in het midden van de zaak op de grond liggen, Rosa staat er middenin, springt, om vervolgens op 1 van de kussens te landen en de 'scheet' te voorzien van commentaar.  'oooh dat was een natte scheet', 'deze was hard, hahahahaha', 'deze was niet zo goed, dus die kan terug'.
Na een tijdje roep ik 'hey Rosa wat ben je aan het doen?'
Rosa kijkt met een serieus gezicht omhoog en zegt 'kijk Luc ze zijn maar 2 Euro en ze doen het echt goed, ik heb nog wel 2 Euro dus ik wil er 1'.
Op dat moment komen haar oudere zus en mama naar beneden, Rosa loopt er meteen naar toe en zegt 'kijk mama deze zijn maar 2 euro, mag ik die kopen'.
Mama kijkt er even naar en is in tegenstelling tot wat Rosa had verwacht negatief over het kussen. Rosa legt alle kussens terug en volgt ons de winkel uit, we gaan op weg naar een restaurant om met een etentje deze dag af te sluiten. Het restaurant is afgeladen vol en wanneer wij binnenkomen vrees ik dat er geen plaats meer is maar tot onze grote vreugde komt er net een tafel vrij.
Rosa gaat naast me zitten en kijkt met grote ogen de ruimte door, haar gezicht verraadt een plannetje, en met een grote glimlach fluistert Rosa in mijn oor, 'hadden wij nou het scheetkussen maar, dan hadden we echt kunnen lachen'. Ik begrijp helemaal wat zij bedoelt.
Vandaag is de jongedame dus jarig, 3x raden wat er iig bij de kadoos zit?