Ja, ja, ik weet het, er zijn dit weekend verschillende dingen gebeurd waar je echt niet blij van wordt. De windhoos, het ongeluk met de touringcars, een ontzettend saaie formule1 race enz, enz.
Ik weet het.
Toch is de titel van dit stukje niet cynisch en ook niet sarcastisch bedoeld en daarom beloof ik je bij deze dat in het hele stuk geen greintje cynisme of sarcasme voorkomt, echt niet.
Wat heeft mij dan zo blij gemaakt?
Nou buiten het feit dat mijn neefje 4 jaar werd en ik blij werd van zijn gelukkige reactie op de vliegtuigjes van 'Cars' die wij voor hem hadden meegenomen, of het feit dat mijn nichtjes alleen al door het feit dat wij er waren blij werden en dat je in zo'n weekend verschillende mensen tegenkomt die de moeite waard zijn, en dat voor je het weet het weekend weer om is, buiten dat feit was er nog iets.
Eigenlijk luidde het voor mij het weekend in, vrijdagavond.
Om precies te zijn het 8 uur journaal van vrijdagavond.
Nou is het 8 uur journaal meestal een enorme bron van ergernis voor mij en wordt mijn partner er knettergek van wanneer ik overal commentaar op geef, maar deze uitzending was het duidelijk anders.
Zo anders dat zelfs zij dacht dat ik weer eens cynisch deed, maar niets was minder waar.
Het was een item over de toename van asielzoekers waardoor de asielzoekerscentra weer volliepen. Het item werd gedraaid bij een opvangcentrum in de provincie Groningen en wel in een dorp van 3000 inwoners.
Meestal betekent dat dan dat er weerstand is tegen de komst van asielzoekers maar niets was minder waar.
De mensen in dat dorp omarmde juist de asielzoekers.
Zij waren van mening dat het goed voor het gebouw was wat al 2 jaar bijna leeg stond en dat het goed was voor de middenstand van het dorp.
Wie de journalist ook tegenkwam en ondervroeg, ze hadden allemaal een positieve mening en waren blij dat het centrum weer bevolkt werd.
Ze hadden al verschillende Syrische mensen in het centrum van het dorp gesproken en hadden te doen met de vluchtelingen.
Ik werd er eerst stil van. Ik zat te wachten op een negatief bericht of commentaar maar dat kwam niet. Ik riep hardop tegen mijzelf, 'het kan dus wel'.
Mijn partner keek mij argwanend aan, met een blik die zegt 'oh, oh, nou komt het' maar er kwam niets.
Misschien vraag je je nu af of ik van de trap gevallen ben of dat er iets anders met mij scheelt maar begrijp je de waarde van dit bericht wel?
Een dorp van 3000 inwoners is een dorp waar iedereen, iedereen kent. Een gesloten gemeenschap. Probeer daar als buitenstaander maar eens je draai te vinden.
Zonder vervelend of sarcastisch te doen, dat is best lastig.
Verder wordt er van Groningers altijd gezegd dat zij erg stug zijn.
Nou, neem die twee dingen en bedenk dan dat juist dat dorp blij is met de komst van asielzoekers. Dat geeft mij hoop, dat word ik blij van.
Hier zou de rest van Nederland een voorbeeld aan mogen nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten